قسمت هشتاد و سه از سری فایل های صوتی (وب آوا) ضبط شده ی سایت "فُنیکس هِلیکس" توسط "اِیلین لِرد" که به افزایش آگاهی در مورد سلامت خودایمنی از طریق رژیم و سبک زندگی پالئو (پیلیو، AIP) اختصاص دارد:
WHAT IS THE PALEO AUTOIMMUNE PROTOCOL?
موضوع مصاحبه: پژوهش پزشکی در مورد روش خودایمنی (رژیم و سبک زندگی) پالئو (پیلیو) برای بیماریهای التهابی روده ( از جمله کولیت اولسراتیو و بیماری کرون)
Efficacy of the Autoimmune Protocol Diet for Inflammatory Bowel Disease.
مهمانان مصاحبه: دکتر گوری کُنی جِتی و اِنجی آلت
دکتر گوری کُنی جتی مدیریت برنامه ی بیماریهای التهابی روده را در مطب موسسه ی تحقیقاتی "اسکریپس" واقع در "لاجولا، کالیفرنیا" بر عهده دارد.
داستان از این قرار است که یکی از بیماران مراجعه کننده به او، روش خودایمنی پالئو (پیلیو، AIP) را به این پزشک معرفی میکند. وی بیماری کولیت اولسراتیو شدید داشته که با برنامه ی خودایمنی پالئو (پِیلیو، AIP) بصورت قابل توجهی بهبودی پیدا میکند. نتایج کلونسکوپی او حاکی از آن است که زخم روده ی او کاملاً بهبود پیدا کرده است. دکتر کُنی جِتی همیشه به تحقیق علاقه داشته. وی برای کسب اطلاعات بیشتر به تیم آموزشی " Autoimmune Wellness" توسط همان بیمار ارجاع داده میشود و در آنجا با اَنجی برای همکاری در یک پژوهش پزشکی قرار میگذارد.
انجی آلت، نویسنده ی کتاب آشپزی پروتکل خودایمنی "the Alternative Autoimmune cookbook" و نویسنده ی همیار کتاب راهنمای سلامت خودایمنی، " the Autoimmune Wellness handbook" است. او از طریق برنامه ی آموزشی گروهی آنلاین بنام " SAD to AIP in Six"، کلاسی مشابه را برای گروه تحقیقی مورد بررسی مدیریت کرد.
The Alternative Autoimmune Cookbook: Eating for All Phases of the Paleo Autoimmune Protocol
The Autoimmune Wellness Handbook
میزبان: اِیلین لِرد از سایت phoenixhelix.com که خود او به بیماری رماتیسم مفصلی مبتلا بوده و با کمک اصلاح روش زندگی اش توانسته درد مفاصلش را تا نود و پنج درصد کاهش دهد و زندگی خوبی داشته باشد.
وی قبل از شروع مصاحبه تاکید میکند که "نه دکتر است" و "نه مشاور تغذیه" و تمام پیشنهاد های ارائه شده در سایت او، کاملاً شخصی می باشند. بنابراین به یاد داشته باشید که همیشه قبل از اینکه تصمیمات پزشکی (درمانی) برای خودتان بگیرید، ابتدا با تیم تخصصی سلامت خود م نمایید.
بیماری التهابی روده (IBD) چیست؟
IBD مخفف کلمه ی "بیماری التهابی روده" است. در دسته ی بیماریهای خودایمنی قرار میگیرد و دو نوع دارد: بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.
Inflammatory bowel disease (IBD)
بیماری کولیت اولسراتیو تنها مربوط به روده ی بزرگ میشود و فقط به لایه ی مخاطی روده ی بزرگ حمله میکند. در حالی که بیماری کرون بر کل مجرای گوارشی تاثیر گذاشته و به لایه های متعددی حمله ور میشود.
علائم مشترک این دو بیماری عبارتند از: درد شکمی، اسهال، خونریزی مقعد (راست روده). سایر نشانه ها شامل کمبود ویتامینها و کاهش وزن میشود.
استاندارد طلایی برای تشخیص کلونسکوپی و اندوسکوپی است. سوابق کامل سلامت، پرونده ی بیمار و عوامل دیگر از جمله رد گزینه ی عفونت هایی که مشابه بیماریهای التهابی روده هستند، نیز از اهمیت بسزایی برای تشخیص درست برخوردار است.
در طب پزشکی مرسوم، بیماری های التهابی روده معمولاً با داروهای مشابهی درمان میشوند.
مهارکننده های عامل نکروز دهنده ی تومور TNF جزء داروهای سرکوب کننده ی سیستم ایمنی می باشند که برای بسیاری از بیماریهای خودایمنی بکار میرود.
داروهای ضد اینتگرین برای متوقف کردن راهیابی سلولهای التهابی به روده طراحی شده است. اما داروهای جدیدی هم هستند که برای هر کدام از بیماریها (کرون و کولیت) بصورت مجزا تایید شده است.
Anti-Integrins in Ulcerative Colitis and Crohn's Disease: What Is Their Place?
IBS مخفف سندرم روده ی تحریک پذیر است که معمولاً با IBD که مخفف بیماریهای التهابی روده است اشتباه گرفته میشود.
سندرم روده ی تحریک پذیر شامل مجموعه ای از علائم میشود که با IBD (بیماریهای التهابی روده) مشترک است اما برخی علائم آن متفاوت است که برای تشخیص مهم است. لازم به ذکر است که در این پژوهش، بیماران به IBD مبتلا بودند، (نه IBS). علائم سندرم روده ی تحریک پذیر عبارتند از درد شکمی، یبوست، نفخ، اسهال که معمولاً با خونریزی همراه نیست.
پزشک شما میتواند آزمایش مدفوع کالپروتکتین و آزمایش خون سی آر پی (CRP) را به منظور کمک به افتراق بین بیماری التهابی روده و سندرم روده ی تحریک پذیر دستور دهد زیرا هر دو نشانه ی التهاب در بدن می باشد.
پژوهش:
با کمی جستجو در اینترنت متوجه خواهید شد که هزاران داستان و حکایت در مورد مزایای روش خودایمنی ( رژیم و سبک زندگی) پالئو (پیلیو، AIP) برای بهبودی بیماریهای خودایمنی وجود دارد اما تا کمی قبل، هیچ پژوهش علمی وجود نداشت که صحت این ادعاها را تأیید کند. با انتشار پژوهشی علمی در ماه سپتامبر سال 2017 میلادی شرایط تغییر کرد.
EPISODE 107: RESEARCH – THE TRUTH BEHIND THE HEADLINES WITH DR. SARAH BALLANTYNE
بر طبق این تحقیق پزشکی، پانزده بیمار با اختلال التهابی روده ی فعال ( بیماری کولیت اولسراتیو و کرون)، روش خود را به شیوه ی خودایمنی پالئو (پیلیو) تغییر دادند و بر اساس نتایج، هفتاد و سه درصد بهبودی یافتند. در این وب آوا، اِیلین لِرد، با متخصص بیماری های گوارشی و محقق ارشد این پژوهش بنام دکتر گوری کُنی جِتی و استاد ارشد کلاسهای آموزشی اجرا شده در گروه مورد تحقیق، بنام اَنجی آلت مصاحبه کرده است.
جزئیات پژوهش:
1. پانزده بیمار شرکت کردند: نه نفر با بیماری کرون، شش نفر با بیماری کولیت اولسراتیو.
2. همه ی شرکت کنندگان بیماری التهابی روده ی فعال داشتند که صحت و درستی آن با انجام کولونو سکوپی و آندوسکوپی تایید شد. میانگین طول مدت بیماری آنها بیست سال بود.
3.بیشتر آنها دارو مصرف میکردند اما با دارو درمانی بهبود نیافته بودند. بیماران داروهای خود را در طول دوره ی پژوهش ادامه دادند و روش خودایمنی پالئو (AIP) را به عنوان روش درمانی مکمل انجام دادند.
4. رژیم تغییر و نگهداشت: اَنجی برنامه ی آموزشی (SAD to AIP in SIX ) را مدیریت میکرد. این برنامه براساس رژیم حذفی پالئو-خودایمنی طراحی شده بود که شش هفته ی تمام بطول انجامید. این رژیم بصورت تدریجی افراد را از رژیم استاندارد آمریکا به رژیم خودایمنی-محور (AIP) راهبری میکرد.
بعد از این مدت، افراد موفق به گرفتن رژیم خودایمنی AIP بصورت ایده آل شدند. سپس به مدت حداقل پنج هفته، این رژیم ایده آل (بدون معرفی مواد غذایی جدید) انجام شد.
5. برای ارزیابی و اندازه گیری نتایج تحقیق، آنها مجدداً آندو سکوپی و کولونوسکوپی انجام دادند. همچنین فاکتورهای التهاب آنها از طریق آزمایشهای مدفوع و خون مورد بررسی قرار گرفت و نظرسنجی های مربوط به کیفیت زندگی توسط آنها پاسخ داده شد.
6. نتایج: هفتاد و سه درصد بهبودی بالینی داشتند.
7. همچنین آنها اطاعات مربوط به تغییرات مایوم و بیان ژن را جمع آوری کردند و در حال حاضر، مشغول تحلیل آنها میباشند.
EPISODE 133: THE GUT MICROBIOME WITH DR. LUCY MAILING
آموزش برنامه ی خودایمنی پالئو (پِیلیو،AIP) به شرکت کنندگان پژوهش:
در چهار سال گذشته، اَنجی کلاس آنلاین SAD to AIP in SIX را آموزش میدهد. نام این برنامه مخفف " رژیم استاندارد آمریکا به پروتکل خودایمنی پالئو (پیلیو) در شش هفته" است.
در واقع، در مدت 6 هفته، این کلاس، افراد را از رژیم استاندارد آمریکا (SAD) به سمت پروتکل خودایمنی پالئو (AIP) سوق میدهد.
در این دوره، غذاهای مغذی و پر خاصیت همچون آب استخوان، غذاهای تخمیری، گوشت ارگانها، و غیره معرفی شد.
INSTANT POT BONE BROTH TUTORIAL
CELEBRATING NUTRIENT DENSITY: 50+ ORGAN MEAT RECIPES!
همچنین تغییرات سبک زندگی (مثل خواب، کنترل استرس، تحرک،) به آرامی صورت گرفت.
EPISODE 94: TROUBLESHOOTING SLEEP WITH DAN PARDI
EPISODE 44: THE ART OF STRESS MANAGEMENT WITH EVAN BRAND
EPISODE 63: EXERCISE AND AUTOIMMUNE DISEASE
به جز اَنجی، گروه آموزشی فوق الذکر شامل سه استاد تغذیه و سلامت دیگر بود.
به منظور انجام این پژوهش، آنها یک عضو اضافه برای گروه انتخاب کردند : رژیم درمانگری مورد تأیید و صاحب صلاحیت بنام اِمی کوبال (EPISODE 46: PALEO DIETITIAN Q&A WITH AMY KUBAL).
توصیه ها:
آنها توصیه های ویژه ای را برای هر کسی در گروه که در آن زمان، از حمله های بیماری التهابی روده (IBD) رنج میبرد ایجاد کردند:
1. سبزیجات بصورت کامل پخته شوند (بجای خام).
2. میزان سهم سبزیجات کمتر باشد.
3. بجای گوشت چرب از گوشت بدون چربی و پوست استفاده شود.
4. سوپ ها و خورشتهایی که راحت هضم هستند همیشه در اولویت باشند.
5. بجای استفاده از چربیهای اشباع شده، آووکادو و روغن زیتون انتخاب شود.
6. از مصرف محصولات نارگیل پرهیز شود.
نکته: این توصیه ها اختصاصاً بخاطر اسهال شایع در طول حمله های بیماریهای التهابی روده داده شده است. این اصول جزء توصیه های معمول AIP برای همه ی افرادی که بیماری خودایمنی دارند نمی باشد. به تدریج با بهبودی، دیگر نیاز به رعایت این اصول نیست.
منابع اطلاعات ذکر شده در بالا:
قسمت سه از فایل صوتی ضبط شده ی فُنیکس هلیکس: رژیم AIP با سارا بلنتاین
Episode 3: The AIP with Sarah Ballantyne
راهنمای ساده ی پروتکل خودایمنی پالئو نوشته ی اِیلین لِرد
The Autoimmune Wellness Handbook: A DIY Guide to Living Well with Chronic Illness
کتاب راهنمای سلامت خودایمنی نوشته ی میکی تراسکات و اَنجی آلت
سایت " تغییر رژیم استاندارد آمریکا به روش (رژیم و سبک زندگی) پالئو/پِیلیو در 6 هفته" با مدیریت اَنجی آلت
پیش بینی ها و نتایج پژوهش:
اَنجی از میزان بهبودی 73 درصدی شرکت کنندگان متعجب شد. بعد از کار کردن با هزاران نفر، او آنقدر موفقیت افراد را مشاهده کرده بود تا نتایج تحقیق را مثبت پیش بینی کند اما این خیلی معتبر تر بود که یک تحقیق علمی-پزشکی به چنین نتیجه ی خوبی برسد.
دکتر کُنی جتی نیز از نتایج شگفت زده شد. او امیدوار بود که نتایج مفیدی بدست آورد اما هرگز پیش بینی نمیکرد که اعداد با نتیجه ی داروهای مرسوم رقابت کند.
عکس العمل پزشکان:
این پژوهش پزشکی بخشی از تحقیقاتی است که مزایای احتمالی مداخله های رژیمی را برای بیماریهای التهابی نشان میدهد.
متخصصان گوارش همکار او بسیار مشتاق اند اما نمیدانند چطور میتوان این دانش را در عمل بکار گرفت. ساعات ملاقات کوتاه است. منابع محدود است و بیماران به حمایت و تحصیلات حرفه ای نیاز دارند. در شرایط ایده آل، باید یک رژیم درمانگر آموزش دیده در زمینه ی این پروتکل باشد تا بتواند به بیماران تعلیم دهد.
اَنجی در سالهای اخیر به تأسیس برنامه ی تحصیلات حرفه ای در زمینه ی AIP پرداخته است.
همچنین، کتاب "طب غیرمرسوم" نوشته ی "کریس کِرسِر" قالبی را برای "طرح عملکرد مشارکتی" فراهم کرده است.
سایر پژوهش های انجام شده در زمینه ی رژیم و بیماری های التهابی روده عبارتند از:
An anti-inflammatory diet as treatment for inflammatory bowel disease: a case serie report.
Low-FODMAP diet reduces irritable bowel symptoms in patients with inflammatory bowel disease.
اهداف تحقیقی دکتر کُنی جتی برای آینده:
او با مطب مؤسسه ی تحقیقاتی "اسکریپس"، جایی که برنامه ی بیماریهای التهابی روده را مدیریت میکند، در حال مذاکره می باشد.
او قصد دارد طرح پزشکی تلفیقی را که به جز درمانهای پزشکی استاندارد، رژیم و سبک زندگی را مورد توجه قرار میدهد، گسترش دهد.
او معتقد است نه تنها این بهترین روش برای کمک به بیماران است بلکه زیربنای تحقیقات وسیع در حال جریان را فراهم می آورد.
او میخواهد تحقیقات گسترده تری که تعداد شرکت کنندگان بیشتری را در بر دارد به انجام برساند. هم چنین، او میخواهد عوامل کلیدی را بصورت مجزا بررسی کند تا بداند دقیقاً کدام بخش از روش AIP بیشترین تأثیر را در بهبودی ایفا میکند. به علاوه او مشتاق است بداند آیا در موارد خاص، رژیم میتواند جایگزین دارو شود یا خیر؟ راه های زیادی است که باید کشف شوند.
منبع:
محدودیتهای پژوهش:
تعداد کم شرکت کنندگان،
نداشتن گروه کنترل،
احتمال سوگیری برای انتخاب افراد ثبت نام شده در تحقیق،
عدم بررسی نتیجه در طولانی مدت، عدم بررسی تأثیر سایر توصیه ها (به جز رژیم) بصورت مجزا ( منظور مواردی چون فعالیت بدنی، خواب، حمایت اجتماعی، کنترل استرس و است).
حذف یک نفر در طول پروسه ی پژوهش بخاطر وخیم شدن حالش و رعایت نکردن اصول رژیم بر طبق دستور مشاور تخصصی او ( بخاطر مصرف سالاد، سبزیجات خام و زیاده روی در مصرف گوشت).
پینوشت:
شرکت کنندگان در این پژوهش اجازه ی مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، غذاهای فرآوری شده و غیر مغذی، و افزودنی ها را نداشتند زیرا در رژیم خودایمنی پالئو (پیلیو) منع شده است.
تذکر: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، عکس ها و هر آن چیزی که در این سایت ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.
* مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. همیشه قبل از گرفتن هر تصمیمی ابتدا با پزشک خود م کنید.
معمولاً در بین افرادی که برنامه ی پِیلیو (پالئو) را دنبال می کنند، ایده ی مصرف آنتی بیوتیک ناپسند شمرده میشود و دانستن علت این طرز فکر خیلی ساده است: تعداد زیادی از تحقیقات نشان میدهد که آنتی بیوتیکها نه تنها باکتریهای مفید را از بین می برند، بلکه مایوم روده را به طرز غیر قابل بازگشتی تغییر میدهند. به عبارت دیگر، بعد از مصرف یک یا چند دوره آنتی بیوتیک، بازیابی کامل میکروبهای متنوعی که بدنمان از ابتدا داشته همیشه ممکن نیست. ناگفته نماند که مصرف آنتی بیوتیک ها میتواند با عوارض جانبی جدی و ناخوشایندی همراه باشد مثل اسهال، سرگیجه، سردرد، کهیر، حالت تهوع، تغییر حس چشایی، درد شکم، بیخوابی، افسردگی، بیحالی و خمودی، استفراغ، و غیره. به علاوه، مصرف زیاد آنتی بیوتیکها میتواند باعث مقاوم شدن برخی از سویه ها نسبت به دارودرمانی و بروز عفونتهای غیر قابل درمان مثل استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) شود.
اصلاً تعجبی ندارد که خیلی از ما با دانستن مباحث ذکر شده در بالا تصمیم بگیریم آنتی بیوتیک ها را برای همیشه کنار بگذاریم و به دنبال راه حلهای بهتری برای درمان بگردیم. اما این موضوع این واقعیت را تغییر نمیدهد که در برخی مواقع خاص، مصرف آنتی بیوتیک ها ضرورت دارد.قطعاً این تصمیم کاملاً عاقلانه ای است که در مواقعی که مصرف آنتی بیوتیکها ضرورت ندارد از آنها دوری کنیم، مثلاً وقتی سرما خورده ایم یا دچار آنفولانزای خفیف هستیم. اما وقتی صحبت از عفونتهای مزمن و بیماریهای عفونی خاص میشود ( همان امراضی که باعث شدند جمعیت زیادی از مردم در گذشته نابود شوند)، آنتی بیوتیکها میتوانند جان مارا نجات دهند و از عواقب جدی بعد از آن جلوگیری کنند.
اگر نیاز است حتماً آنتی بیوتیک مصرف شود دلیلی ندارد احساس گناه کنیم یا فکر کنیم شکست خورده ایم. ضرورت مصرف آنتی بیوتیک برای شما به این معنا نیست که رژیمتان ( پِیلیو) را کامل رعایت نکرده اید، به خودتان زیاد سخت نگیرید و ادامه دهید.
در حالی که همیشه این ایده ی خیلی خوبیست که به راه هایی فکر کنیم که با کمک آنها بتوانیم کیفیت و ثبات رژیم و انتخابهای سبک زندگیمان را بهبود ببخشیم، آن چیزی که هنگام بهبودی از بیماری بیشتر از همه اهمیت دارد این است که تصمیمات آگاهانه مبتنی بر علم و دانش بگیریم تا بهترین فرصت سلامت را بصورت کارآمد و موثر داشته باشیم.
خوشبختانه با دانستن اینکه آنتی بیوتیکها چطور بر سلامت ما تاثیر میگذارند و اینکه چکار میتوانیم انجام دهیم تا تاثیر بد آنها را خنثی کنیم، شانس این را داریم تا حد امکان هر چه سریعتر برای کاهش آسیبهای ناشی از آنها و بازیابی سلامتمان قدم هایی مثبت برداریم.
آنتی بیوتیک چیست؟
کلمه ی "آنتی بیوتیک" از ریشه ی یونانی به معنی "مخالف زندگی" گرفته شده است و این دقیقاً همان چیزی است که این نوع دارو بخاطر آن طراحی شده است: به عبارتی، آنتی بیوتیکها رشد میکروارگانیسم ها (باکتری ها، قارچها، و برخی انگلها) را متوقف یا کم میکنند و در نتیجه عفونتهای خطرناک احتمالی را درمان میکنند.
در واقع، مشکل از نحوه ی نابودسازی و کُشتن میکروبهای بد استمنظور این است که آنتی بیوتیکها باکتریهای مفید را که وظایف مهم بسیاری در بدن بر عهده دارند را نیز از بین می برند (مثلاٌ حفظ اتصالات سلولهای سد دفاعی روده، تنظیم کردن سیستم ایمنی و افزایش سطح دسترسی مواد مغذی دریافتی از غذاها). پس، ما برای حفظ سلامتی به این میکروبهای مفید و متنوع نیاز داریم.
در نتیجه، اگر آنتی بیوتیک درمانی ضرورت دارد، باید از این میکروارگانیسمهای خوب و مفید حفاظت کنیم تا برایمان بمانند و بازیابی شوند. هر چه زودتر و بیشتر برای این هدف تلاش کنیم، بهتر است.
اختلال روده ی بیش تراوا ( سندرم روده ی نشت کننده یا نفوذپذیر)
هنگام مصرف آنتی بیوتیک لازم است چه کارهایی انجام دهیم؟
این اعتقاد عمومی مبنی بر اینکه ما باید تا پایان دوره ی آنتی بیوتیک صبر کنیم و سپس پروبیوتیک را به منظور ترمیم میکروفلور روده شروع کنیم کاملاً اشتباه است.
این که برخی میگویند پروبیوتیک، تاثیر آنتی بیوتیک را کم میکند یا اینکه بطور کلی، مصرف پروبیوتیک در طول آنتی بیوتیک درمانی بی فایده است، برداشتی صحیح نیست.
دکتر سارا بلنتاین معتقد است مصرف پروبیوتیک همزمان با آنتی بیوتیک درمانی یکی از مفیدترین کارهایی است که میتوان برای حفظ سلامت سیستم روده و معده انجام داد. اما چطور؟
چه بعد از مصرف آنتی بیوتیک (بعد از اتمام دوره ی آنتی بیوتیک) و چه در دوران مصرف (حین دوره)، پروبیوتیکها کمک کننده هستند:
1. از طریق تحریک سیستم ایمنی
2. از طریق تولید مواد ضد می
3. از طریق رقابت با پاتوژنها به منظور دریافت مواد مغذی و گیرنده ها
4. از طریق جلوگیری از چسبیدن باکتریهای مضر به دیواره ی روده
5. از طریق کاهش پ.هاش روده که به باکتریهای مفید (بجای یاکتریهای مضر) کمک میکند رشد کنند.
حتی اگر پروبیوتیکهایی که در طول آنتی بیوتیک درمانی مصرف میکنیم در سیستم گوارشمان برای همیشه باقی نمانند (از بین بروند)، باز هم مفید هستند چراکه حداقل از زیاد شدن پاتوژنها و نامتعادل شدن میکروفلور روده در آن مدت کم جلوگیری میکنند.
طبق تحقیقات متا آنالیز انجام شده در سالهای اخیر، سویه های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس، ساکاروماسیس بولاردی، برای جلوگیری از عوارض احتمالی (در طول دوره ی مصرف آنتی بیوتیک)، مثل اسهال، سردرد، ازبین رفتن حس چشایی، حالت تهوع، حساسیت و سایر موارد موثراند.
طبق یک تحقیق انجام شده که اثر باکتریهای لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتر را حین آنتی بیوتیک درمانی و بعد از آن بررسی میکرد، گروهی که حین خوردن آنتی بیوتیک، پروبیوتیک هم مصرف میکردند، سطح باثبات تری میکروفلور داشتند و تعادل روده ی آنها به نسبت بهتر بود.
مصرف پروبیوتیکها، آب استخوان و سایر موارد حاوی گلایسین
در مدتی که آنتی بیوتیک مصرف میشود خوردن مواد غذایی پروبیوتیکی و تخمیری مثل ترشی ها پیشنهاد میشود. (2 الی 4 ساعت بعد از مصرف آنتی بیوتیک)
اگر به هیستامین یا قارچ حساسیت دارید یا مواد غذایی تخمیری با بدنتان سازگار نیست، استفاده از پروبیوتیکهای مکمل با کیفیت اامی است.
برای جلوگیری از عوارض جانبی آنتی بیوتیکها، مصرف حداقل 5 بیلیون واحد در روز برای کودکان و 10 بیلیون واحد در روز برای بزرگسالان پیشنهاد میشود و حتی در برخی مواقع تا 40 بیلیون واحد در روز ایده آل بنظر میرسد.
براساس برخی مشاهدات، لاکتوباسیلوس، بیفیدوباکتر و ساکارومیسس بولاردی، موثرترین نوع برای کاهش عوارض جانبی آنتی بیوتیکها هستند.
تمامی این پروبیوتیکها باید با غذا مصرف شوند و سویه های باکتری ( لاکتوباسیلوس و بیفیدو باکتر) باید حداقل 2 الی 4 ساعت بعد از هر آنتی بیوتیک مورد استفاده قرار بگیرند.
برای جلوگیری از" اختلال روده ی بیش تراوا" و حفظ نفوذپذیری کانال پوششی روده، توصیه میشود در دورانی که آنتی بیوتیک درمانی میشود مقدار زیادی آب استخوان (یا سایر منابع گلایسین دار) مورد استفاده قرار گیرد.
مصرف پروبیوتیک اس. بولاردی 250-1000 میلی گرم روزانه در طول آنتی بیوتیک درمانی بسیار مفید و موثر است. این نوع پروبیوتیک قارچ مفید است که در طول درمان با آنتی بیوتیک به مصرف آن اکیدا توصیه میشود زیرا آنتی بیوتیکها باکتریها را میتوانند ازبین ببرند اما بر روی قارچهار تاثیری ندارند.
بعد از اتمام دوره ی مصرف آنتی بیوتیکها لازم است چه کارهایی انجام دهیم؟
وقتی درمان با آنتی بیوتیک تمام شد، وقت آن است که بصورت جدی دست بکار شویم و مایوم روده ی خود را دوباره به شکل قبل در بیاوریم. احتمالاً آنتی بیوتیکها تنوع مایوم را به مقدار زیادی کاهش داده اند، تعداد زیادی از سویه های مفید را کاملاً از بین برده اند و باعث شده اند سویه های بیماری زا و پاتوزنیک رشد کنند. در این صورت، هدف متعادل کردن مجدد مایوم و بازیابی هر چه بیشتر تنوع سویه های مفید است.
مصرف پروبیوتیکها،و پری بیوتیکها
اگر حساسیت خاصی ندارید، به خوردن روزانه ی مقدار زیادی مواد غذایی تخمیر شده ی خام ادامه دهید. مواد غذایی تخمیر شده طیف وسیعی از گونه های پروبیوتیکی را دارا می باشند و تنوع می بیشتری را نسبت به بیشتر مکملهای پروبیوتیکی ارائه می دهند. سبزیجات، میوه ها، و نوشیدنیهای تخمیری لاکتیک اسیدی دارای مقدار زیادی بیفیدوباکتر و لاکتوباسیلوس هستند. کفیر و کامبوجا منابع خوبی از ساکاروماسیس بولاردی هستند.
تا آنجایی که ممکن است از انواع مختلف و متنوعی از مواد غذایی تخمیری مصرف کنید تا میکروبهای (قارچها و باکتریها) گوناگونی را دریافت کنید.
به مصرف روزانه ی حداقل 10 بیلیون واحد مکمل پروبیوتیک به مدت حداقل 3 هفته بعد از اتمام آنتی بیوتیک درمانی ادامه دهید. حتی بعد از قطع مصرف آنتی بیوتیک، هنوز احتمال گرفتن اسهال مرتبط با آن وجود دارد و با تمرکز بر روی انواع مهمی از پروبیوتیکها ( لاکتوباسیلوس، بیفیدوباکتر، ساکارومیسیس بولاردی) به جلوگیری از عوارض جانبی گوارشی (معده-روده) احتمالی بعد از آن کمک کنید.
سبد غذاییتان را از انواع مختلفی از گیاهان غنی از پری بیوتیک پر کنید. این مواد غذایی مفید عبارتند از سبزیجات برگ سبز، سبزیجات ریشه ای، پلنتین، موز، کاساوا، سیر، تارو، کنگرفرنگی، ریشه ی کاسنی تلخ، پیاز.فیبرهای پری بیوتیک و نشاسته ی این گیاهان، غذایی عالی برای میکروبهای مفید هستند.
سخن آخر
در هفته ها و ماه ها بعد از آنتی بیوتیک درمانی، این پروتکلها به بازیابی تنوع و فراوانی مایوم روده کمک میکند اما حفظ یک سیستم گوارشی سالم باید یک اولویت همیشگی و طولانی مدت باشد.
متاسفانه ما در معرض عوامل مختلفی (مربوط به رژیم غذایی و سبک زندگی) هستیم که به مایوم روده آسیب میزند، چه آنتی بیوتیک خورده باشیم و چه نخورده باشیم استرس، کمبود خواب، زندگی بدون تحرک، داروهای خاص، رژیم غذایی بد و خیلی موارد دیگر که میتوانند بر روی فلور روده ی ما تاثیر منفی بگذارند و احتمال نامتعادل شدن مایوم را بالا ببرند. پس چکار میتوانیم بکنیم؟
بهترین راه این است که رژیم مغذی پیلیو (پالئو) که سرشار از پروبیوتیکها و پری بیوتیکهاست را دنبال کنیم ، به اندازه ی کافی بخوابیم، از نظر فیزیکی فعال باشیم، سعی کنیم استرس را از زندگی خود حذف کنیم یا حداقل بدانیم چطور آن را کنترل کنیم.
انجام این کارها نه تنها باعث میشود سیستم ایمنی قوی تری داشته باشیم ( بهتر یتوانیم در مرحله ی اول از عفونتها رهایی یابیم)، بلکه اگر زمانی برسد که به آنتی بیوتیک نیاز مبرم داشته باشیم، بدن ما بهتر میتواند بر آن غلبه کند و پیروز شود.
Reference:
https://www.thepaleomom.com/recovery-from-antibiotics/
نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود.
* مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد.
ترجمه ی سخنرانی دکتر بالکاوج در مرکز رجو وگن، پزشک طب کاربردی (فانکشنال)
موضوع اپیزود:
تاثیر منفی آنتی بیوتیک بر روی سلامت
وقتی تنها یک دوره آنتی بیوتیک مصرف می شود، ممکن است تنوع مایوم دستگاه گوارش تا نود درصد کاهش پیدا کند. بعد از آن، مایوم میتواند دوباره رشد کند اما اینکه به چه سمتی گرایش پیدا میکند مهم است. آیا به سمت یک مایوم سالم رشد میکند یا اینکه به مرحله ی عدم توازن و به هم ریختگی میرسد.
ممکن است بعد از خوردن یک یا چند دوره آنتی بیوتیک، مایوم دچار "به هم ریختگی توازن باکتریها" شود. در اینجا باکتری های مضر رشد میکنند ولی باکتریهای مفید ثابت میمانند. رفته رفته بدن با رشد فزاینده ای از باکتریهای مختلف روبرو میشود.
دکتر بالکاوج تاکید میکند که آن چیزی که بصورت معمول مشاهده میکند این است که بعد از گذشت مدتی از مصرف یک دوره آنتی بیوتیک، مایوم به عدم توازن میرسد و بعد از آن دچار چرخه ای از مشکلات پیوسته می شود که در ادامه در مورد آنها (به ترتیب) خواهیم گفت:
مصرف (یک یا چند) دوره آنتی بیوتیک --> کاهش مایوم تا 90 درصد --> سیستم گوارش آلکالین (قلیایی) میشود --> سویه های مختلف باکتری که در محیط قلیایی زندگی میکنند رشد می کنند--> سوکسینیک اسید تولید میگردد--> این اسید غذای باکتریها می شود و به صورت فزاینده رشد می یابند--> باکتریها عفونت زا و پاتوژنیک می شوند--> در نتیجه پاتوژنها:
دقت کنید ممکن است یک ماه، چند ماه، یک سال، و حتی یک دهه بعد از خوردن آنتی بیوتیک زمان ببرد تا تمامی این علائم ظاهر شود.
راه حل:
اگر لازم باشد بخاطر عفونت مزمن حتماً آنتی بیوتیک مصرف شود، برای اجتناب از بروز مشکلات پیوسته ی فوق الذکر، دکتر بالکاوج چه راه حلی پیشنهاد میدهد؟
باید از همان ابتدای کار، از قلیایی شدن سیستم گوارش جلوگیری کرد تا سویه های باکتری هایی که در این محیط زندگی میکنند قادر به رشد و تکثیر نباشند.
بدین منظور بهترین کاری که میتوان انجام داد این است که حین دوره ی مصرف آنتی بیوتیک و بعد از آن، پروبیوتیکهای خاک- محور یا اِس بولاردی مصرف شود. این کمک میکند تا سیستم گوارش قلیایی نشود و شرایط لازم برای رشد باکتریهای مضر فراهم نگردد و در نتیجه ی آن، مشکلات نام برده در موضوع ذکر شده در بالا بروز پیدا نکند.
ترجمه ی سخنرانی دکتر بالکاوج در مرکز رجو وگن، پزشک طب کاربردی (فانکشنال)
منبع: کانال مرکز رجو وگن
www.rejuvagencenter.com
نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود.
بعد از خوردن مواد غذایی گلوتن دار و هضم پروتئین های درشت و پیچیده ی گلوتن توسط آنزیم های پروتئاز، انواع مختلفی گلیکوپروتئین به نام گلیادین در مجرای روده جریان پیدا میکند.
نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.
طی دهه های اخیر، مدت کوتاهی بعد از پایه گذاری "به نژادی گیاهی" و ظهور علم ژنتیک، ارقام جدید و اصلاح شده ای از گندم از اروپا به کشورمان وارد شد و بین سازمانهای کشاورزی مربوط توزیع گردید و جای خود را به ارقام بومی کشورمان که حاصل دسترنج کشاورزان بود داد و منجر به تولید هزاران نوع ژنوتیپ مختلف گندم شد.در نتیجه، با بکارگیری روشهای نوین، کلکسیون گندم های مقاوم تری نسبت به سرما و تنش های محیطی و شرایط اقلیمی مختلف عرضه شد و گویا موجب سهولت در کار کشاورزان گردید و تولیدات افزایش پیدا کرد و نانوایان و کارخانه داران با این گونه های جدید گندم توانستند نان و شیرینی های حجیم، پفکی، تردتر و نرم تری را عرضه کنند اما همه ی اینها به چه قیمت؟
دکتر امی مایرز معتقد است پیوند گونه های گندم با هم موجب تغییر ساختاری پروتئینهای گلوتن میشود به شکلی که سیستم ایمنی بدن قادر به شناسایی آنها نیست و آنها رابیگانه تلقی میکند.
وی معتقد است مشکا اصلی این است که سیستم ایمنی بدن نمیتواند همپای این تغییرات و با سرعت هیبریداسیون غلات تکامل یابد.
همچنین اخیرا دانشمندان با بهره گیری از روشی به نام "آمین زدایی"، ماهیت گلوتن را تغییر دادند تا بتوانند آن را در مایعات حل کنند و از آن در فرآوری محصولات مختلف استفاده کنند. (از فرآوری سوسیس و کالباس، سس کچاپ، سس سویا،گرفته تا محصولات بهداشتی-مراقبتی همچون کرم، خمیردندان، شامپو،)
دکتر مایرز در کتابش به اسم "راه حل خودایمنی"، مصرف بیش از حد و اندازه ی گلوتن را یکی از عوامل اصلی در شیوع بیماریهای خودایمنی طی دهه های گذشته میداند.
وی معتقد است با توجه به موارد گفته شده، باید به فکر ایجاد تغییرات اساسی در عادات غذاییمان باشیم و مصرف غلات و مواد غذایی گلوتن دار و صنعتی را به حداقل برسانیم و اگر دچار بیماری خودایمنی یا التهابی هستیم و یا حتی زمینه ی آن را داریم، گلوتن و مشتقات آن را به طور کامل از برنامه غذایی مان حذف کنیم.
منابع منتخب:
نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، ی ادبی تلقی می شود.
درباره این سایت